ÖNCE ÇİÇEK, SONRA AŞK KOKAR BU MEVSİMDE...

Küçücük bir odanın içine hem kendinizi sığdırırsınız, hem de düşünebildiğiniz her şeyi. Gökyüzünü, yıldızları, kocaman dünyayı ve bir insanı belki de. Düşünmek denilen olay, düşündüklerimizin varlığından şüphe etmek değildir ki. Bizler sadece gördüklerimizi düşünür, görmediklerimizin hayalini kurarız.

Tahta kurtlarının, neredeyse bir bacağını bitirmek üzere olduğu ahşap taburenin üzerinde unutursun düşüncelerini. Biliriz ki, ‘’düşüncelerimiz ne kadar ağır olursa olsun, asla kırılmaz o tabure.’’ Düşünceleriniz günün her saati yoklasa da beyninizi, ilkbaharın ilk saatlerinde daha bir başka düşünür insan. İçiniz içinize sığmaz patlayacak olursunuz. Soğuktan titreyen bedenler, kilolarca ağırlığında ki bot ve kabanlar yoktur artık hayatınızda. Güneş inceden inceye okşarken bedeninizi, annenizin kucağındaymışsınız gibi mayışır bedeniniz. Bir de sevilmeye muhtaçsanız daha doğrusu âşık olmaya, işte o zaman zehir olur günleriniz. Çünkü o güneşin, çiçeklerin, kuş seslerinin ayrı bir mistik güçlerinin olduğuna inanırım hep. ‘’Sanki seni, senden alıp bir başka sen yerleştirir içine.’’ Gözlerini kapattığında yerden kesilir ayakların,  bir güzel kız tutar ruhunun elinden alır götürür seni buralardan. Herkes bir farklı bakar hayata, ağızlar kulaklarda, mimikler hep gergin durur. İnsan galiba yaşadığını hisseder bu mevsimde. Bırakın kavga etmeyi, küsmeyi, dargınlığı, intihar olayları bile azalır. Küskünleri barıştırır bu mevsim.

Her çiçek açışında gözlerimiz daha bir parlar, her çiğ tanesine bakarken değişir gözlerimizin rengi. ‘’Aşk, daha bir güzel kokar bu mevsimde, mutluluk adeta kol gezer her yerde.’’

Sevgiliye bakar gibi, dalar gidersin gördüğün güzelliklere. Nefes aldığını bile unutursun lâkin her zamankinden daha fazla çekersin içine. Daha bir büyür gözlerinde dünya, öyle büyür ki hangi güzelliğe bakacağını şaşırırsın. Yorgunluğunuzu tavan arasına kaldırıp, akşamlara kadar gezersiniz. Hiç bir olay sizi mutsuz edemez hatta teşebbüs bile etmez. Öyle bir kucaklarsınız ki bu dünyayı, nefesini kesersiniz. Ama bir şeyler eksiktir hayatınızda. Selamlaştığınız insanlar geçip gider önünüzden, tanıdıklarınızla ayaküstü sohbetler edersiniz, dostlarınız birkaç saatlerini ayırır size hâlâ tam anlamıyla mutlu olamazsınız. İşte burada aşk girer devreye. Mutlu olmak, gününüzün her anını biriyle paylaşmaksa eğer, bunu sadece aşkın çatısı altında gerçekleştirebilirsiniz.

Sevgilisiyle gezenlere gıptayla bakarsınız. Her hareketlerini izler, adeta özenir kendinizi onların yerine koyarsınız. Sıcacık ve yumuşacık bir eli tutmak insanlara güç veriyor beklide. Daha bir kabarır göğsü, daha bir özen gösterir kendisine insan. Aslında bahar, romantizmin adını duymayanları bile romantik eder.

Sevin, sevilin, mutlu edin, âşık olun. Bunların hiç kimseye bir zararı dokunmaz. Ama sadece bilinçli yaşayın. Diyeceksiniz beklide, arkadaş bilinçli olsak âşık olmayız… Beklide doğrudur ama insanlar çok büyük suçlar işlemedikçe kimsenin kırmayın kalbini. Bu hayata bir kere geldik ve de bir kere gideceğiz. Hepimiz biliyoruz ki, her şeyi tam anlamıyla bir kere yaşayabiliriz. Aşkı da, hayatı da, ölümü de…

Her çiçek nasıl çaba gösteriyorsa açarken, sizde öyle çaba gösterin hayatınıza ve hayatınızı paylaştıklarınıza. Sizi seveni, siz sevmeseniz de asla gitmesine izin vermeyin. Çünkü o insandan asla zarar gelmez.

Baharın her güzel gününde, bütün güzellikler üzerinize olsun.