BİR SİLİVRİSPOR VE KASABA FİLMİ: FETİH 2012
Ufuk Bek
-
Her film mutlu sonla bitmez! Bilirsiniz işte.., bazen oyuncular şaşırtır sizi, bazen yönetmen veya senaryo yazarının insafına kalır filmin hangi sonla biteceği!
Oysa bizim “SİLİVRİSPOR ve KASABA” nın “fetih 2012” filminde hiç de öyle olmadı!
Bizim filmin gösterime çıkmasını 1995 yılından beri bekleyen sporseverler vardı…
Yaşlısı, genci, çoluk-çocuğu, futbolcu anneleri, babaları, ablaları, kardeşleri, eşleri, çocukları, akrabaları, arkadaşları ve gönüldaşları…
Belki de 1994 yılında filmin nasıl koptuğunu bilmeden doğanlar vardı ya da sonraki yıllarda dünyaya gelenler “Kasabalı taraftarların” içinde!
Filmin geri sarmaya başladığı yılları çok iyi bilenlerin yanında, hatırlayamayacak yaşta olanlar da vardı aralarında… Önce 2.Lig, sonra da 3. Ligden nasıl amatöre düştüğümüzü!
Ama görmeliydiniz hepsini!
Nasıl erkenden kalkıp bir tatil günü, hazırlandılar “3.Lig” yolculuğuna?
Nasıl katlandılar o (uzun mu uzun) önce Bursa, sonra Sakarya yolculuklarına?
Nasıl hiç susmadılar saatlerce?
Nasıl canla-başla desteklediler gönül verdikleri renkleri…
Ve bağırlarına bastılar futbolcuları… Antrenörlerini… Kenan Baba’ yı…Ünal’ı…
Ve yöneticileri; Başkan Mustafa Saral’ı, Serhat Mert’i ve Erkan Karabina’ yı…
Filmin “Mutlu Son”la bitmesi için her şey tamamdı!
Sakarya’ da değil de adeta Silivri de oynanıyordu karşılaşma…
Yani Silivri oraya, Sakarya’ya taşınmıştı bir günlüğüne… anlayın işte!
Uzayan filmin sonlarında Ali Yavuz’ la gelen ilk gol sevince boğdu bir anda binlerce seyirciyi… Çok geçmeden “Genç Yıldız Nazif” çıktı sahneye ve finale noktayı ben koymalıyım “En gençleri olarak” dedi… Önce harika çalımlarla götürdüğü topu, güzel bir golle süslemeyi de ihmal etmedi!
Bu şahane günü ve tarihi anı bizlere yaşatan futbolcu kardeşlerimize, teknik heyete, yönetici arkadaşlara ve kulüp çalışanlarına, az ya da çok emeği geçen herkese gönül dolusu teşekkürler ediyorum.
Kaptan Özgür ve futbolcu kardeşlerimizin “Kasabalı Taraftarlar” la birlikte söylediği, bütün taraftarları coşkuya boğan ve kendinden geçiren; “BİZ SİLİVRİ ÇOCUĞUYUZ OY OY!” tezahüratı kulaklarımda defalarca çınlarken, benim yüreğimden geçen ise; “BU BÜYÜK TARAFTARA… ŞAMPİYONLUK YAKIŞIR” sözleri oldu.
